RAHMETLE ANIYORUZ ERBAKAN!
İrtica, mürteci, köktendinci vb kavramlarla kafa karıştırmaya gerek olmadan söylüyorum, zira bu kavramlar gerçeğin üstünü örter ve konumuzun ciddiyeti yanında magazinden ibarettir.
Sevgili dostlarım:
28 Şubat’ta faizle borçlanmayan işçi, memur, emekli, esnaf, işsiz, yetim, dul, çiftçi ve hayvancılık yapan tüm bireylerin kısaca kocaman ülkenin kazancını %200’e yakın artıran refah içinde bir ülkenin Refah Partisi şu yukarıda yazdığım magazinsel kavramlarla kapatılıp, ülkenin geleceği karartıldı!
Ve Refahyol döneminden sonra, satışı yapılan fabrika, arazi ve özelleştirmelerden gelir elde edilmesine rağmen ülkemizde bir daha denk bütçe yapılmadı.
Aslında mesele irtica, mürteci değil Rahmetli Erbakan’ın “rantiyeciler” dediği, tefeci çetelerden borç para almayı kesmekti.
Kısaca:
Sen faizle aldığın para ile cami de yaptır, çeşmede yaptır adı irtica olmaz.
Ama öz sermayenle fabrika açar, ağır sanayi ve teknoloji hamlesini başlatırsan “irtica” başlar!
İşte genç kardeşim:
O hükümet yıkıldı ve irtica ile mücadele eylem planı adı altında sekiz yıllık zorunlu eğitime geçildi ve köyler boşaltıldı.
Mesut Yılmaz neye hizmet ettiğini bilmeden bu işe önayak oldu.
Sonra da 4+4+4 sistemi denen sistem…..
Şimdi tarımdan ve topraktan kopmuş bomboş köyler var!
Ve durum ortada!
Bir ülke düşünün son 30 yılda ve öncesinde asla geliri ile gideri denk olmamış, geliri az olunca giderlerini karşılamak için sürekli mal satmış veya faize borç almış, sizce bu ülke ne kadar daha yürüyebilir?
Tarih, Sincan’da tankları yürütenleri, ülkemizde görevli kuvvet komutanı iken Amerika’ya gidip “Türkiye’de demokrasisinde balans ayarı yaptık” diyenleri, dindar görünüp zulmün yanında yer alan dicileri lanetle anarken, Alparslan’ları, Erbakanları ve Muhsinlerleri rahmetle anıyor.
Tarih, süregelen zamanda yaşayan insanlardan onlarca sene, bazende asırlarca sonra yazılır.
Yeterki rahmetli Atatürk’ün dediği gibi “yazan yapana sadık olsun” ve hakkı yazsın!
Bu duygularla 28Şubat’ı lanetlerken, devrin mazlumlarından biri olan Erbakan’ı rahmetle anıyoruz.
KISSADAN HİSSE!
Hazreti İsa arkasına endişeyle bakarak kaçar gibi hızla yürürken, adamın biri bu durumu görmüş, merak edip sormuş:
“Arkanda kimseyi görmedim ama sen kaçıyorsun, kimden kaçıyorsun?”
Hazreti İsa cevap vermeden koşmaya devam etmiş.
Adamın da inadı tutmuş peşine takılmış.
Biraz yaklaşınca bağırmış:
“Ne olur biraz dur da söyle, çok merak ettim neden kaçtığını; arkanda ne insan var ne de kaçmana gerek hayvan…”
Hazreti İsa durmuş, adamın yanına gelmiş ve cevap vermiş:
– Ben bir ahmaktan ve bütün ahmaklardan kaçıyorum…
Adam şaşırmış:
– ALLAH’ın izniyle Körlerin gözlerini, sağırların kulaklarını açan sen değil misin?
– Evet…
– Ölüleri dirilten sen değil misin?
– Evet benim…
– Topraktan kuşlara can veren sen değil misin?
– Evet benim…
Adam biraz daha meraklanmış:
– Bunca mucizeyi yaratan Hazreti İsa bir ahmaktan ve bütün ahmaklardan neden kaçar?
“Dinle” demiş Hazreti İsa, “Bütün dediklerin doğru.
Körler için dua ettim gözleri açıldı…
Sağırlar için dua ettim kulakları açıldı…
Cansız bedenler canlandı…
Ama ahmağın gönlüne ve kafasına hiçbir şey sokmayı başaramadım…
Konuştum kafasına girmedi…
Okudum yüreğine gitmedi…
Yüzlerce kez okudum…
Binlerce kez konuştum…
On binlerce kez anlattım…
Ama ahmak, ahmaklar sadece bir kaya parçasına dönüştü…
Ne kafaları kımıldadı ne de yürekleri…
Böylece ahmaklardan her türlü kötülüğün gelebileceğini anladım, bu yüzden bütün ahmaklardan kaçıyorum…!
Doğru yolda olana selam olsun.